Yargıtay: Polisler Maske Takmama Cezası Kesemez Hk.




Yargıtay 19. Ceza Dairesi: Polisler Maske Takmama Cezası Veremez

Bolu’da bir kadına, maske takmadığı gerekçesiyle bekçiler tarafından Kabahatler Kanunu’na aykırılıktan 392 TL idari para cezası kesildi. Kadın, kendisinin maske takma zorunluluğuna dair bilgisi olmadığı savunmasıyla cezaya itiraz etti. Bolu Sulh Ceza Hakimliği, kadının itirazını haklı görerek cezayı iptal etti.

Bakanlık, Sulh Ceza Hakimliğinin verdiği maske cezasını iptal kararına karşı, kararın kanun yararına bozulması için Yargıtay’a başvurdu. Yargıtay 19. Ceza Dairesi, Bakanlığın başvurusunu oy çokluğu ile kabul ederek Sulh Ceza’nın maske cezasının iptal kararını kaldırdı. Yargıtay, Anayasa, Umumi Hıfzıssıhha Kanunu, İl İdaresi Kanunu ve Kabahatler Kanunu hükümleri kapsamında maske cezasına yönelik hukuki değerlendirme yaptı.

1593 sayılı Kanun’un 72. maddesinde, salgın ve bulaşıcı hastalıklardan birinin görülmesi veya şüphelenilmesi halinde uygulanabilecek tedbirler, numerus clausus olarak düzenlenmiştir. Ancak bu tedbirler arasında “maske takma tedbiri/yükümlülüğü” bulunmamaktadır. Dikkat edilecek husus ise COVİD-19 salgının yayılma hızı ve tedbirler göz önüne alındığında, bu sakıncalı durumu gidermek amacıyla Valinin başkanlığında toplanan il umumi hıfzıssıhha meclisleri tarafından maske takma yükümlülüğünün alınabilmesinin mümkün olduğu değerlendirilmiştir.

Cezai işlem uygulanan yerde, cadde ve ana arterlerde radar levhasında olduğu gibi maske takılması için uyarı levha ve afişleri asılması gerektiği kaydedildi. Dosyada böyle bir ilan yapıldığına dair bilgi ve belgenin var olmadığı belirlendi.

” “maske takma tedbirine/yükümlülüğüne” uymamak suretiyle gerçekleşen “emre aykırı davranış” kabahati nedeniyle ancak Vali tarafından idari yaptırım kararı tesis edilebileceği değerlendirilmiştir.” Denilerek polisin de maske takmayanlar hakkında idari para cezası yazamayacağı, maske takmayan kişiyi belirleyip tutanakla imza altına alarak ilgili il valiliğine gönderilmesi gerektiği vurgulandı.

(Yargıtay 19.CD., 2020/4354 E. 2020/14250 K., 09.11.2020)